Menjolok bintang
Menjudi kerongsang
Ku tak terbayang
Kerna nyata
Ku tak sehebat dia
Bermain kata
Memuntal buih
Menjadi ranjang aku tak terdaya
Kerna aku tahu imaginasiku
Ada batasnya
Kekasih
Jangan pula engkau menolak warkah cintaku
Yang tak bermaya
*kekasih
harap kau terima
Bahasaku yang biasa
Tiada berbunga
Namun begitu
Izinkan aku menghibur jiwamu
Dengan kata-kata yang sederhana
Aku bukannya sasterawan Negara
Aku hanya manusia biasa
Menulis sekadar untuk meluah
Rasa jiwa
Maaf jika ku tak sepeka dia
Tak mamou menganyam awan gemawan
Menjadikan selendang untukmu
Oh kekasih
No comments:
Post a Comment